Ariaan Clarijs

De heer Clarijs die bij de Hasag heeft gewerkt kijkt in 2015 terug op zijn Hasag tijd.

"Ik was destijds stoffeerder en plotseling stonden er mensen bij ons op het werk. We werden uitgezocht om de volgende dag bij de keuring te verschijnen. Je kon er ook niet om heen. De paspoorten kregen we overigens in Duitsland. Een week later stond ik op het station in Goes om te vertrekken. Deze trein reed in één keer door naar Leipzig. Deze werd door Duitse soldaten bewaakt. Na een dag en een nacht kwamen we op dat grote station in Leipzig aan. We moesten naar "Zum Alten Fritz". aan de Alfred- Kindler-strasse 17. Voor zover ik mij kan herinneren waren er nog 4 Kroaten en voor de rest alleen maar Nederlanders. Het lager was een verblijfs lager en had zelf eigenlijk geen keuken.

De lager fuhrer heette Klaus. Ik weet niet of dat zijn achternaam of voornaam was. We noemden hem zo. We hadden weinig last van hem. Er waren ook 2 Poolse vrouwen die de boel een beetje aan kant hielden. Het lager was niet zo ver van de Hasag af. We kregen daar een sneetje brood, en de "rest" op de fabriek".