Willem van Burgh

Zijn vrouw die uit Joegoslavië kwam heeft hij bij de Hasag leren kennen, en na de bevrijding is zij mee gegaan naar Nederland. Pas in de begin jaren vijftig was het voor haar mogelijk om haar ouders terug te zien. Ze heeft zich na de oorlog direct thuis gevoeld in Zeeland. Vrienden en bekenden hebben heel goede herinneringen aan haar. Vaak bezocht ze na de oorlog haar familie in Joegoslavië

"Na het bombardement op de Hasag fabiek, werden we opgehaald en we moesten de munitie uit de magazijnen halen en buiten de fabriek in een weiland leggen. Daar in dat weiland moesten we het overdekken met grote zeilen.

Over de directeur heb ik gehoord dat hij met een vliegtuig naar Zweden is gevlogen. Bij de ontploffing op het kantoor van Budin zijn wel mensen van de z.g. bewaking omgekomen. Het kantoor was wel van binnen zwart geblakerd. Er was daar in ieder geval wel wat gebeurd. Het is een keer gebeurd dat er een lucht alarm vals werd afgegeven om Dr. Goebbels een keer veilig door Leipzig te loodsen. Ook is er een keer bezoek geweest van een admiraal van de Marine. Volgens mij was het Donitz. Hij werd in een open auto over het terrein gereden en zal misschien wel even bij Budin zijn geweest".

De bevrijding:

"Er werd steeds pantser alarm gegeven en we zijn naar het open veld gevlucht. Op een avond zagen we een Fransman en een Pool in concentratie kamp kleding. De Fransman was heel erg op zijn rug verbrand. De Pool ook wel, maar allebei heel angstig. De Fransman ging verder, en die Pool hebben wij verstopt. Er stopte de volgende dag een Amerikaanse jeep. Ik vertelde die Amerikanen dat wij een Pool verstopt hadden. Die Amerikanen met getrokken geweer daar naar toe. Ik kan me nog het angstige gezicht van die man voor ogen halen. De man was zo zwak dat ze hem meteen naar het ziekenhuis brachten. Later hoorde ik dat het om overlevenden ging die uit een brandende barak waren ontsnapt".

Willem van Burgh trouwde in mei 1945 in Leipzig met mevr. Juranic